Foto’s maken… Met enkele eenvoudige tips raak je al een heel eind verder en ‘verander’ je het kiekje in een ‘foto’.  Waar je op moet letten kan je hierna lezen. De hieronder getoonde foto’s zijn allemaal gemaakt met een klein fototoestel (Sony a7) en een vaste 50 mm lens (1.8). Geen grote zoomlens dus, geen flits, geen stabilisator of remotecontroller. Gewoon vanuit de hand en met gebruik van het kantelbaar live-schermpje (zo hoef ik niet op m’n buik te liggen). Deze systeemcamera’s, zoals men die noemt, werken ongeveer gelijkaardig als de meer gekende DSLR camera’s.

Met een smartphone kun je uiteraard ook fotograferen maar door de kleine sensor en het ontbreken van een diafragma is spelen met de scherptediepte, belichtingstijd ed. quasi onmogelijk.  Daar komt bij dat een smartphone vrij traag reageert op de ‘druk op de ontspanner’ waardoor het grote fotomoment dikwijls al voorbij is tegen de tijd dat de foto wordt genomen.  Zo’n smartphone is ideaal voor snelle kiekjes maar wel iets minder geschikt voor mooie foto’s.

Focus op de ogen

Zijn de ogen niet scherp dan is de foto mislukt. Dit is echt wel een punt waar veel belang aan gehecht moet worden.  In macrofotografie gaat men zelfs nog een stap verder.  Daar volstaat het om de ogen scherp te hebben, de rest is zelfs niet belangrijk.  Vooral wanneer je met een kleine scherptediepte fotografeert zul je extra aandacht op dit focussen moeten hebben, iets wat met een rondhuppelende hond niet steeds eenvoudig is.  En terwijl we nu toch met de ogen bezig zijn, vergeet de lichtjes in de ogen niet anders lijkt de foto zo doods…

Ooghoogte

Veel hondenbezitters maken de fout om de hond vanaf ‘mensenhoogte’ te fotograferen.  Even door de knieën zakken of zelfs op de buik liggen zal je hond veel prominenter en mooier afbeelden.  Op veel nieuwere fototoestellen staat nu een kantelbaar live view display wat het uiteraard veel gemakkelijker maakt om vanuit een lage positie te fotograferen.

Deze tip gaat ook op bij het fotograferen van kinderen.  Even voorover buigen en dan pas ‘klik’.

Analoge kleuren

Door een foto in analoge kleuren te maken (naast elkaar liggende kleuren) krijg je een heel rustig beeld.  Vooral tijdens de herfst zie je hierbij het mooie samenspel tussen de verdorde bruine bladeren en het oranje van je Kooiker.  In de lente daarentegen kan je complementaire kleuren (rechtover elkaar liggende kleuren) gebruiken en ook hiermee hebben onze Kooikerhondjes een stapje voor want het complementaire kleur van de oranje hondjes is … stralend blauw (zie foto ‘De glimlach‘)!  Mits nog wat extra verzadiging of via HDR wordt die foto nog stukken levendiger.

Scherptediepte

Dit is zowat het moeilijkste onderwerp.  De scherptediepte kan je instellen door de diafragma-ring van de lens te verdraaien. Het diafragma bepaalt hoe groot de lensopening is. Bij volledig opengedraaid diafragma (kleine f/waarde) is het scherpe gebied heel klein.  Dit is prima geschikt om gezichten of honden te fotograferen.  Wil je landschappen fotograferen doe je er beter aan om het diafragma meer dicht te draaien (grotere f/waarde) waardoor een veel groter gebied scherp is.  Via die scherptediepte kan je storende achtergronden heel wazig maken waardoor het onderwerp, onze lieve Kooiker, er veel beter uitspringt en de kijker als het ware wordt gezogen naar het onderwerp.

Croppen met of zonder lichtjes in de ogen

Croppen

Je hondje hoeft niet steeds volledig op de foto te staan.  Durf gerust eens je foto te croppen (uit te snijden) en er een heel krappe uitsnede van te maken.  Er zijn nog andere redenen om te croppen: je wil bijvoorbeeld de foto aanpassen aan de regel van derden of er staan storende elementen op de foto die de aandacht afleiden. Op de foto hiernaast heb ik met opzet de lichtjes uit de ogen gehaald, zo zie je hoe doods een foto kan lijken. Wanneer je op de foto klikt wordt die getoond zonder ondeugende lichtjes.  Oordeel zelf 🙂

Regel van derden

Probeer ook steeds het onderwerp zodanig te plaatsen dat er voldoende ruimte is aan de ‘kijkzijde’.  Zit je hondje met zijn neus tegen een rand dan lijkt het of Kooikerlief opgesloten zit in een krap kader. De meest gebruikte manier is om je foto virtueel in drie delen op te splitsen waarbij je hond op één punt of lijn wordt gepositioneerd.  Dit noemt men de regel van derden.  Wie nog een stapje verder wil gaan bestaat ook nog de gulden snede maar die bespreek ik hier niet.

Heb je dit eenmaal in de vingers dan kan je ook wat meer aandacht besteden aan de horizon (lucht, weiland, zee).  Zet ook die op een snijlijn, rekening houdend met de inhoud ervan.  En terwijl je hiermee bezig bent, zorg dat de zee mooi horizontaal is.  Niets lelijker dan een schuine zee waar het water uitloopt…

Derden
De glimlach

De glimlach

Probeer eens je hond te fotograferen met een brede glimlach op zijn gezicht.  Uiteraard zal hij of zij niet glimlachen op commando maar wanneer je de hond eens lekker laat rennen zal hij na enige tijd hijgen.  Laat hem daarop rustig zitten of liggen en eenmaal uit gehijgd krijg je een blik die de moeite waard is om te vereeuwigen.

Veel fotografeerplezier!